นิทรรศการ ภาพบุคคลกับกล้องไลก้า PORTRAITS WITH A LEICA

หน้าตาที่ถูกปิดบัง ห้อยกล้องไลก้า ตามองนิ่งแน่วแน่...คนนิรนามในภาพถ่ายของเอ็มมานูแอล เบอนัวร์คือใครกัน?
“ตอนมาถึงกรุงเทพฯ สายตาผมสะดุดกับภาพคนงานก่อสร้างซึ่งทำงานคล่องแคล่วราวกับสุนัขจิ้งจอกวัยกำดัด ผมขอถ่ายภาพหน้าตาที่ถูกบดบังด้วยสิ่งที่พวกเขาใช้ป้องกันแสงแดดหรือฝุ่นละออง ผ้าสีขาวทำให้พวกเขาแปลกแยกจากสภาพแวดล้อมการทำงานของเขา และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง การที่คนในภาพห้อยกล้องไลก้ายิ่งสร้างความสับสนเกี่ยวกับที่มาที่ไปของคนนั้นๆ เขาเป็นนักหนังสือพิมพ์ ช่างภาพวิทยาศาสตร์ หรือพวกหัวก้าวหน้ากันแน่?” เอ็มมานูแอล เบอนัวร์กล่าวไว้
เอ็มมานูแอล เบอนัวร์ เป็นวิศวกรการบิน อาศัยอยู่ที่กรุงเทพฯมาได้หนึ่งปีแล้ว ช่วงที่ทำงานประจำอยู่นั้น เขาได้เริ่มพัฒนางานด้านการถ่ายภาพผ่านการใช้เทคนิคตัดต่อภาพ “ขั้นทดลอง” และการถ่ายภาพบุคคลที่ชวนให้ฉงนฉงายกับอัตลักษณ์ที่หลากหลายของมนุษย์ นอกจากจะใช้ขนาดของกล้องให้สอดคล้องกับอุปกรณ์ถ่ายภาพอื่นๆ อย่างกล้องขนาดกลาง ใช้ฟิล์มขนาด 24x36 และโพลารอยด์ ฟิล์มสีและขาว-ดำแล้ว เขายังใช้มนุษย์เป็นจุดศูนย์กลางของภาพถ่าย