นิทรรศการ "Real Rhythm of Rivulet"

นิทรรศการ "Real Rhythm of Rivulet" ผลงานโดย พสธร วัชรพาณิชย์ (Possathorn Watcharapanit) จัดแสดงระหว่างวันที่ 5 - 26 ตุลาคม 2567 และจะมีพิธีเปิดในวันเสาร์ที่ 5 ตุลาคม 2567 เวลา 18.00 น. ณ 6060 Arts Space

เชิญร่วมงานเปิดนิทรรศการ Real Rhythm of Rivulet

✦ วันเสาร์ที่ 5 ตุลาคม 2567
✦ ณ 6060 Arts Space (ตึกขาว)
✦ เวลา 18.00 - 19.00 น.

ศิลปิน : Possathorn Watcharapanit
FB : Punmore Studio, Mai Possathorn
IG : punmorestudio, mmmposss

อาจกล่าวได้ว่าในโลกดิจิทัลผ่าน Twiiter, Instagram, Tiktok และอื่นๆ ชีวิตและประสบการณ์ของมนุษย์ สลายตัวแตกกระจายไม่มีที่สิ้นสุด เวลาที่แตกตัวนั้นเป็นจุดของเวลาที่ไร้ช่วงเวลา เรื่องเล่าก็แตกตัวเป็นเศษเสี้ยว เช่น คลิปจากภาพยนตร์ ซีรีส์ใน Tiktok ที่ปรากฎขึ้นแบบ Random ไร้ซึ่งความต่อเนื่องและตัดขาดตัวเองออกไป จากบริบทของมัน ดังนั้นตัวตนของมนุษย์ที่ยึดโยงกับเวลาและเรื่องเล่าก็คงหนีไม่พ้นสภาวะของการแตกตัวไป พร้อมๆ กันกับโลกดิจิทัล

Industrialization หรือ การทำให้เป็นอุตสาหกรรม นำพาชีวิตของมนุษย์ให้สะดวกสบายมากยิ่งขึ้น แต่ก็นำพาชีวิตของมนุษย์เข้าสอดคล้องกับการทำงานของเครื่องจักร ชีวิตของมนุษย์ถูกครอบงำด้วยชีวิต แห่งการกระทำและก็ตัดขาดจากชีวิตแห่งการใคร่ครวญ ซึ่งแม้แต่เวลาพักผ่อนหย่อนใจก็คือส่วนหนึ่งของงาน นั่นคือ การพักเพื่อที่จะได้กลับไปทำงานใหม่อย่างมีประสิทธิภาพ

กลายเป็นว่า มนุษย์ในปัจจุบันแทบจะไม่มีเวลาว่างอย่างแท้จริงเลย ทุกเวลาคือ การทำงานทั้งทางตรง และทางอ้อม Byung-Chul Han กล่าวว่า การที่เราไม่สามารถมีเวลาว่างจากงานเป็นสัญญาณของความเฉื่อยชา การว่างจากงานไม่ใช่ความเกียจคร้าน แต่เป็นการเอื้อให้เราก่อตัวเองขึ้นจากการสลายแตกกระจายในโลกปัจจุบัน Byung-Chul Han เสนออีกว่า การที่มนุษย์จะก่อตัวเองขึ้นมาได้ต้องหวนกลับไปรื้อฟื้นชีวิตแห่งการใคร่ครวญและ ความงามของศิลปะ คือ สิ่งหนึ่งที่เรียกร้อง การอ้อยอิ่ง (Lingering) ซึ่งขัดกับความเร่งของการบริโภคภายใต้ ลัทธิเสรีนิยมใหม่ที่ได้รับการส่งเสริมจากเทคโนโลยีดิจิทัล ศิลปะจึงเป็นสิ่งที่มาทัดทานความรุงแรงแตกสลายของ เวลาในโลกดิจิทัล ศิลปะเป็นวิถีที่มนุษย์อาจใช้ดึงประสบการณ์เกี่ยวกับเวลาให้หวนกลับมา เพื่อก่อตัวตนขึ้นมา อีกครั้งท่ามกลางซากปรักหักพังของเวลาและเรื่องเล่าในโลกดิจิทัลที่เร่งรีบและเร่งเร้าการบริโภคไม่มีที่สิ้นสุด

ภาพยนตร์เรื่อง “มันดาลา Rivulet of Universe” ของพสธร คล้ายเป็นเครื่องมือค้นคว้าใคร่ครวญถึงความ จริงแท้ของตัวตนที่พสธรตั้งคำถามถึงในช่วงเขียนบทภาพยนตร์ การบันทึกช่วงจังหวะเวลาแห่งการใคร่ครวญผ่าน ภาพถ่ายผิวน้ำรอบเมืองพิมายกลับสะท้อนถึงความจริงและเครื่องมือตัดแต่งความจริงโดยที่พสธรไม่ได้ตั้งใจจะ แสวงหามันด้วยวิธีเหล่านี้ “Real Rhythm of Rivulet” จึงคล้ายการเชิญชวนให้ทุกคนไปร่วมตามหาใคร่ครวญซึ่ง ความเป็นจริงที่เปิดกว้างในห้วงเวลาแห่งการอ้อยอิ่ง เพื่อใคราครวญความจริงในแบบของตนเองผ่านภาพถ่าย วิดีโอ และศิลปะการจัดวาง

Bangkok Art City