นิทรรศการ "แม้บิดเบี้ยวเพียงใด จงโอบกอดไว้เถิด : No Matter How Different You Feel You Are, Embrace It."
นิทรรศการ "แม้บิดเบี้ยวเพียงใด จงโอบกอดไว้เถิด : No Matter How Different You Feel You Are, Embrace It." ผลงานโดย กมลเนตร ตรีสุพัฒน์ศิลป์ (Kamolnate Trisupatsilp) จัดแสดงระหว่างวันที่ 5 – 28 กรกฎาคม 2566 และจะมีพิธีเปิดในวันที่ 8 กรกฎาคม 2566 ณ 6060 Arts Space
EXHIBITION : NO MATTER HOW DIFFERENT YOU FEEL YOU ARE, EMBRACE IT.
Artist : Kamolnate Trisupatsilp @mosaiz_n
5 – 28 July 2023
At 6060 Arts Space (White building)
12.00 - 20.00 Mon-Sat (Closed on Sunday)
Opening day : 8 July 2023 : Time 5 - 8 pmคุณมองเห็นสีม่วงยามที่คุณได้กลิ่นมะลิหรือเปล่า
หรือเห็นละอองสีเงินฟุ้งไปในอากาศเมื่อได้ยินเสียงลมหายใจของนักร้องคนโปรด
หรือยามก้าวเท้าข้ามถนนแล้วมีรถสักคันกระหน่ำแตรใส่คุณไม่ยั้ง แทนที่จะมองเห็นอันตรายเฉกเช่นคนอื่น คุณกลับถูกจู่โจมด้วยสีส้ม คุณมองไม่เห็นอะไรนอกจากสีส้มอันน่าสะพรึง ได้แต่ยืนทื่ออยู่กลางถนนประหนึ่งคนตาบอดฉันเป็นแหละ และจนเมื่อไม่นานมานี้ ฉันไม่เคยเจอใครที่เป็นเหมือนฉันเลย
ประสบการณ์เหล่านี้เป็นประสบการณ์ที่สวยงามแต่โดดเดี่ยว คนอื่นอาจคุยถึงความงามของท้องฟ้า แต่ฉันไม่อาจจะพูดถึงความงามของสีฟ้าที่ได้มาจากกลิ่นของฟอร์มาลิน ยิ่งสมัยวัยเยาว์ซึ่งไม่ทราบว่าตนเองเป็นอะไรถึงไม่เหมือนคนอื่น ทำให้ก่อเกิดความกังวลมากมายและถูกเห็นว่าเป็นปมด้อยน่าอับอาย และในเมื่อคนใกล้ตัวต่างขอให้พยายามเป็นคนปกติอย่างคนทั่วไปบนโลกนี้ ฉันจึงซุกซ่อนตัวตนนี้เอาไว้มานานหลายปี ซึ่งการกระทำเช่นนี้ส่งผลระยะยาวกับฉัน ทำให้ไม่เป็นตัวของตัวเอง เพื่อนสนิทสัมผัสได้ถึงช่องว่างที่มองไม่เห็นในความสัมพันธ์ และด้วยความไม่ยอมรับตัวเองทำให้ยามมองภาพวาดของตัวเองมักจะรู้สึกว่าดีไม่พอเสมอ
จนกระทั่งวันหนึ่งฉันได้รับรู้ว่าสิ่งที่ฉันเป็นคือ ซินเนสทีเซีย เป็นการรับรู้ข้ามช่องสัมผัส บนโลกนี้มีคนมากมายที่มีประสบการณ์เดียวกับฉัน เป็นปรากฏการณ์หนึ่งในความหลากหลายของระบบประสาทในสมอง ฉันยอมรับและเข้าใจว่าโลกนี้ช่างกว้างใหญ่ ตระหนักได้ว่าสมองของคนสองคนไม่จำเป็นต้องรับรู้โลกในแบบเดียวกัน และความหลากหลายทางการรับรู้ของสมองมิใช่สิ่งแปลกแยกที่ต้องหลบซ่อน ฉันเปิดใจและได้เรียนรู้ว่า หากสามารถโอบกอดตัวเองโดยไร้เงื่อนไข บานประตูที่เคยปิดตายก็จะเปิดออก
แม้บิดเบี้ยวเพียงใด จงโอบกอดไว้เถิด
……………………………………………………………………………………………………………………
Do you see purple in the scent of jasmine?
Do you see silvery glitters in the air when your favorite singer breathes through a microphone?
Is crossing the street one of the most perilous activities in your daily life because car horns blind your entire world in saturated orange, leaving you standing helplessly in traffic?I have experienced all of these. From my youth — until recently — I had never met anyone like me.
These are beautiful but lonely experiences. Others may talk about the beauty of the sky. But I can't talk about how vivid the blue that comes from the smell of formaldehyde is. Especially when I was a child, I couldn’t comprehend why I was the only one seeing these colors. People closest to my heart often asked me to be more `normal’. I felt alienated and flawed, deeply disappointed and ashamed of my existence. This has led to lifelong self-censorship. The fear of being authentic inherently creates an invisible gap in every relationship — even the one with myself.
The revelation came one day that I was born with a cross-sensory condition called synesthesia, which comes in endless possibilities of combinations, depending on which sensory circuits are intertwined. This is neurodiversity. No two brains experience the world in the exact same way, but for some, it’s especially colorful. More importantly, I have come to realize that cognitive diversity isn’t something to hide, but rather to cherish. I opened my heart and learned that If I could embrace myself unconditionally. The door that was closed will be opened.
No matter how different you feel you are, embrace it.
Bangkok Art City
