นิทรรศการ วีดีโอจัดวาง 2012-2555,2556,2557

Submitted by mod on Tue, 2016-03-29 13:13

นิทรรศการ วีดีโอจัดวาง 2012-2555,2556,2557 ผลงานโดย กรกฤต อรุณานนท์ชัย (Korakrit Arunanondchai) จัดแสดงระหว่างวันที่ 1 เมษายน – 10 กันยายน 2559 ณ หอศิลป์บ้านจิม ทอมป์สัน : The Jim Thompson House

นิทรรศการ วีดีโอจัดวาง 2012-2555,2556,2557
โดย กรกฤต อรุณานนท์ชัย
ณ หอศิลป์บ้านจิม ทอมป์สัน
วันที่ 1 เมษายน – 10กันยายน 2559
ศิลปินเสวนาวันที่ 1 เมษายน 2559 เวลา 17.00น. ณ ห้องไอยรา
เปิดนิทรรศการ เวลา18.30 น.

หอศิลป์ บ้านจิม ทอมป์สัน ภูมิใจเสนอนิทรรศการ 2012-2555,2556,2557 ผลงานวีดีโอจัดวาง โดย กรกฤต อรุณานนท์ชัย ศิลปินไทยที่อาศัยอยู่ในนิวยอร์ค เป็นที่จับตามองในโลกศิลปะ เป็นคนรุ่นใหม่ที่ใช้สื่อการทำงานแบบหลากหลาย และกำลังมีชื่อเสียงโด่งดังในระดับนานาชาติ นิทรรศการครั้งนี้นับเป็นการแสดงผลงานเดี่ยวครั้งแรกของกรกฤตในประเทศไทย หลังจากการแสดงเดี่ยวในปี ค.ศ. 2014 ที่ MoMA P.S.1 นิวยอร์ค ประเทศสหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นสถาบันศิลปะร่วมสมัยที่เก่าแก่และมีชื่อเสียงที่สุดแห่งหนึ่งในโลก และ Palais de Tokyo พิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัย ประจำกรุงปารีส และ UCCA Ullens Center for Contemporary Art, ปักกิ่ง, ประเทศจีน เขาสังเคราะห์ข้อมูลหลายๆ ส่วนจากประสบการณ์ส่วนตัวที่อยู่ทั้งสองฝั่งของโลก คือโลกตะวันตกและตะวันออก เทคโนโลยี (โลกอินเตอร์เน็ต และโซเชียลมีเดีย) รวมทั้งวัฒนธรรมป๊อบคัลเจอร์ ศาสนาพุทธ และลัทธิบูชาผี ด้วยการใช้เทคนิคและสื่อหลากหลาย เช่น จิตรกรรม การแสดงสด และ งานวีดีโอ ที่ตั้งคำถามต่อความเป็นศิลปะ ความสัมพันธ์ระหว่างศิลปะกับชีวิต ความจริงและเรื่องแต่งรวมทั้งวิทยาศาสตร์ สิ่งแวดล้อมกับอนาคตของเรา

กรกฤตเชื่อว่ายีนส์เป็นวัสดุที่มีความเป็นสากลเป็นผ้าสวมใส่ที่แพร่หลายในทั่วโลกศิลปินทำงานจิตรกรรมโดยใช้ผ้ายีนส์ที่มีการฟอกขาวและเริ่มต้นจากการจุดไฟเผา ในการเผาไหม้เปรียบเสมือนการเปลี่ยนแปลงวัตถุไปเป็นงานจิตรกรรมเขาเริ่มทำงานด้วยเดอร์นิม (ผ้ายีนส์) และเรียกตัวเองว่าเป็น จิตรกรที่ทำงานเดอร์นิม (denim painter) จากความคิดที่ว่า "หากผ้าใบ (canvas) ซึ่งมีแหล่งกำเนิดจากโลกตะวันตก เป็นรากฐานของประวัติศาสตร์ของการสร้างงานจิตรกรรม ผ้ายีนส์ก็เป็นประวัติศาสตร์ที่ขนานกับโลกาภิวัฒน์ แรงงาน และอิทธิพลของตะวันตก ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง บางทีเรื่องเล่าของจิตรกรที่ทำงานกับยีนส์ ก็อาจทำให้ยีนส์กลายเป็นรากฐานประวัติศาสตร์ของเขาด้วยเช่นกัน” ในช่วงเวลา 4 ปีที่ โครงการนี้ได้เติบโตขึ้น งานจิตรกรรมผ้ายีนส์นั้นได้มีการเปลี่ยนแปลงไปกับคาแรคเตอร์ (Character) ของตัวศิลปินในวิดีโอ ราวกับว่าเป็นการเติบโตเพื่อค้นหาตัวเองของมนุษย์ทั่วไป เนื้อหาในผลงานของกรกฤตมักจะเป็นการเชื่อมต่อทางอารมณ์ (Emotional Connection) ที่มองเวลาไม่เป็นเส้นตรง และเชื่อว่าการเปลี่ยนแปลงอยู่ในธรรมชาติของมนุษย์และทุกๆสิ่งในจักรวาลนี้โดยได้มีการดึงประเด็นต่างๆ ในโลกปัจจุบัน อาทิเช่น ข่าวจากสื่อโทรทัศน์และโซเซียลมีเดียสอดขึ้นมาระหว่างการเล่าเรื่องที่ไม่ต่อเนื่อง ซึ่งโดยส่วนใหญ่ล้วนเกิดขึ้นจากความสนใจในทฤษฎีต่างๆ แล้วนำมาวิเคราะห์เพื่อหาความหมายในแบบของตัวเอง ไม่เพียงแต่การสร้างงานศิลปะที่อยู่ตรงกลาง แต่ความต้องการของเขา คือ การสร้างสถานะระหว่างกลางทางจิตใจ ด้วยการคิด การไตร่ตรอง และการเชื่อ โดยก้าวข้ามทัศนคติด้านลบด้านใดด้านหนึ่งที่เคยมีในจิตใจไปสู่การสร้างทัศนคติใหม่ๆ

งาน 2012-2555,2556,2557 เป็นผลงานวีดีโอจัดวาง (Video Installation) 3 ใน 4 ภาค ของผลงานศิลปะการแสดงสดและวีดีโอที่ใช้เวลาในการผลิต 3 ปี ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2555-2557 ผลงานแต่ละภาคตั้งชื่อตามปีที่ผลิตผลงาน (เป็นการเล่นเรื่องเวลา ของปฎิทินแบบพุทธและตะวันตก) และจะมีช่วงเวลาในการผลิตแต่ละชิ้นห่างกันประมาณหนึ่งปี เป็นการนำเสนอพื้นที่ตรงกลางระหว่างวัฒนธรรมสองขั้วทั้งฝั่งตะวันออกและฝั่งตะวันตกที่ศิลปินมีสถานะเกี่ยวข้องด้วยท่ามกลางยุคสมัยโลกาภิวัฒน์ที่มีการเชื่อมต่อผ่านระบบเครือข่ายอินเตอร์เน็ต

ในผลงานชุด 2012-2555 เป็นการรวมประสบการณ์ชีวิตของศิลปิน หลายๆส่วน ที่มีความซับซ้อน และหลากหลายเข้าไว้ด้วยกัน ทั้งครอบครัว การทำงาน เพื่อน และการใช้ชีวิตระหว่างประเทศไทยและสหรัฐอเมริกา ผลงานจึงสะท้อนลักษณะเฉพาะของตัวศิลปินที่เติบโตมาในวัฒนธรรมที่ผสมปนเป ที่มีความลุ่มหลงในแฟชั่นยีนส์และปรารถนาจะเป็นจิตรกร ความชื่นชอบในการบันทึกภาพด้วยอุปกรณ์ดิจิตอล รวมไปถึงการตั้งคำถามต่อการตีความเชิงพุทธศาสนาในประเทศไทยท่ามกลางบริบทโลก ความเป็นวิทยาศาสตร์และลัทธินับถือผี ทุกอย่างถูกร้อยเรียงเป็นความสัมพันธ์ที่ต้องการจะเชื่อมโยงสิ่งต่างๆ อีกหลายสิ่งเข้าไว้ด้วยกัน ความชื่นชอบเกี่ยวกับผ้ายีนส์ผนวกกับความต้องการที่จะเป็นศิลปินงานจิตรกรรม จึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ผลักดันให้กรกฤตเชื่อมต่อประวัติศาสตร์ศิลปะขึ้นมาใหม่ในแบบฉบับของตนเอง

ผลงานชิ้นที่สอง 2556, เป็นการตั้งคำถามต่อความหมายของศิลปะและการตระหนักรู้ถึงความเป็นตัวตนของเขา โดยศิลปินได้ดึงเอาโควตของ อ.ศิลป์ พีระศรี จากหน้าเฟซบุค และคลิปวิดีโอการแสดงบอดี้ เพนท์ติ้ง ของ ดวงใจ จันทร์สระน้อย จากรายการไทยแลนด์ ก็อตทาเล้นท์ ซึ่งเป็นคลิปอื้อฉาว ที่ต่อมาได้นำไปสู่การสนทนาของศิลปิน เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ ที่ออกมาให้สัมภาษณ์พิธีกรชื่อดังต่อความหมายของศิลปะ

และ งาน 2557 (Painting with history in a room filled with men funny names 2) กรกฤตทำลายพื้นที่สองขั้ว คือตะวันออก และตะวันตก โลกของความเป็นศิลปะชั้นสูง และ ชั้นต่ำ โลกทางโลกและทางธรรม รวมทั้งตั้งคำถามต่อความหมายของความเป็นจริงแท้ของประสบการณ์ (authentic experience) และการที่อยู่เหนือความเข้าใจ (transcendent) ที่อยู่บนฐานของความอลังการณ์ โดยนำเสนอการเดินทางของศิลปินและฝาแฝดของเขา กรพัฒน์ ไปสู่เส้นทางระหว่างวัฒนธรรมป๊อบปูล่าร์ และจิตวิญญาณ โดยใช้การไปเที่ยววัดร่องขุ่น เชียงราย เป็นตัวเดินเรื่อง ศิลปินถ่ายทำงานชิ้นนี้เหมือนมิวสิค วิดีโอ และนำเอาผลงานปีก่อน ประกอบด้วยบอดี้ เพนท์ติ้งเข้าไปอยู่ในงานอีกด้วย เขาตั้งคำถามว่าหากพุทธศาสนาเปรียบเป็นจิตใต้สำนึกของเมืองไทย และ อุตสาหกรรมทางเพศเปรียบเหมือนกับจิตไร้สำนึก หากจะนำเอาสำนึกทั้งสองส่วนมาเจอกันโดยใช้ผลงานจิตรกรรมเป็นพื้นที่ตรงกลางจะได้หรือไม่

นอกจากงานผลงานชุดไตรภาคแล้ว กรกฤต ยังแสดงผลงานวีดีโอที่สร้างขึ้นระหว่างชิ้น 2556 และ 2557 Painting with history in a room filled with men funny names 1 เป็นสมมุติฐานห้องๆ หนึ่งที่อยู่ตรงกลางระหว่างห้องสองห้อง ในห้องแรก ศิลปิน และเพื่อนๆ ของเขาที่กำลังนั่งสูบบุหรี่ และพูดคุยกันถึงเรื่องชีวิต กับอีกห้องหนึ่งซึ่งเป็นห้องแห่งประวัติศาสตร์ของ Abstract Painting ที่เต็มไปด้วยผู้ชายที่ส่วนใหญ่เป็นคนผิวขาว จุดเริ่มต้นของวิดีโอชิ้นนี้ คือ บทสนทนาระหว่างศิลปินกับอาจารย์ฝ่ายปกครองในโรงเรียนมัธยมที่ศิลปินศึกษา

ขอเชิญร่วมรับชมนิทรรศการ วีดีโอ และศิลปะจัดวาง2012-2555,2556,2557 ได้ที่หอศิลป์ บ้านจิม ทอมป์สัน ตั้งแต่วันที่ 1 เมษายน – 10 กันยายน 2559 เวลา 9.00 - 20.00 น. (ไม่เสียค่าใช้จ่ายในการเข้าชม)

สอบถามรายละเอียดเพิ่มได้ที่ โทร. 02.612.6741 อีเมล์ artcenter@jimthompsonhouse.com
FB: The Jim Thompson Art Center // www.jimthompsonartcenter.org

เกี่ยวกับศิลปิน:
กรกฤต อรุณานนท์ชัย เกิดปี 2529 ที่กรุงเทพฯ หลังจาก กรกฤต จบการศึกษาจากโรงเรียนกรุงเทพคริสเตียนวิทยาลัย และโรงเรียนนานาชาติ ในกรุงเทพ ปี พ.ศ.2548เขาได้ไปเรียนต่อที่สหรัฐอเมริกา ที่สถาบันศิลปะและการออกแบบ โรด ไอส์แลนด์ และมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย ผลงานศิลปะของกรกฤตที่ผ่านมามีดังต่อไปนี้นิทรรศการเดี่ยว (It’s Always the Same) C L E A R I N G บรัสเซลล์ เบลเยี่ยม (2556), และ Painting with history in a room filled with men with funny names, C L E A R I N G นิวยอร์ก สหรัฐ (2556) และ Performance at the Museum, Museum of Modern Art in Warsaw, Warsaw, PL2557 (Painting with History in a Room Filled with Men with Funny Names 2) (with KorapatArunanondchai) ,Carlos/Ishikawa ลอนดอน ประเทศอังกฤษ (2557) และ Letters to Chantri #1: The l ady at the door/The gift that keeps on giving (with Boychild), The Mistake Room, ลอสแอนเจลิส สหรัฐ (2557) และ KorakritArunanondchai, MoMAP.S.1 นิวยอร์ก สหรัฐ (2557) KorakritArunanondchai : Painting with history in a room filled with people with funny names 3, Palais de Tokyo, Paris (2558), KorakritArunanondchai: 2558., Ullens Center for Contemporary Art (UCCA) Peking, PRC (2558) ผลงานนิทรรศการกลุ่ม Double Life, Sculpture Center, นิวยอร์ก สหรัฐ (2555) และ Columbia MFA Thesis Exhibition, Fisher Landau Center for Art นิวยอร์ก สหรัฐ (2555) และ Digital Expressionism, The Suzanne Geiss Company นิวยอร์ก สหรัฐ (2556) และ Memonikos, Jim Thompson House กรุงเทพฯ ไทย (2556) และ Beware Wet Paint, ICA ลอนดอน อังกฤษ (2557) และ Beware Wet Paint, Fondazione SandrettoRe Rebaudengo ตูริน อิตาลี (2557)

......................................

2012-2555, 2556, 2557
A Video Installation by Korakrit Arunanondchai
At the Jim Thompson Art Center
1 April –10 September 2016
Artist talk on 1 April 2016 at 5 pm., at Ayara Hall
Opening reception at 6.30 - 10 pm.

The Jim Thompson Art Center is pleased to present a video installation 2012-2555, 2556, 2557 by New York-based Korakrit Arunanondchai, an acclaimed young artist of international renown. This is his first solo show in Thailand and follows his most comprehensive solo exhibitions to date at MoMA PS1 in New York in 2014, Palais de Tokyo, a modern and contemporary museum in Paris and UCCA Ullens Center for Contemporary Art, Beijing, PRC in 2015. Korakrit’s works, which encompass paintings, performances, installations and videos, are grounded in his experiences of the relationship between the East and the West, exploring what art is as well as the relation between art and life. His practice is not a simply a question of advanced technology –such as the Internet and social media −but one of modern society including pop culture and religious symbols in Buddhism, Christianity and Animism. His artworks bridge such concepts as lifestyle in the opposing cultures of Eastern and Western beliefs, fiction and reality and the world of science and technology including the environment and our future.

Korakrit has long been intrigued by denim, considering it as a global marker of consumption that’s ubiquitous everywhere in the world. He started to make denim painting by bleaching and then burning it, digitally printing the result of the fabric being set on fire. Known as ‘a denim painter’, his hypothesis based on this question, “If canvas, which originated in the west, was the ground on which painting history was built, denim is a parallel history of globalization, labor and western influence. Perhaps for the narrative of the denim painter, it is denim on which his history is built.”In the last 4 years, this project has grown, the denim painting has changed in relation to the character of the artist in the video. The working process is self-searching and self-actualization, like other individuals. His works centered on the emotional connection, non-linear and the changes of human nature and the universe. He often incorporates the current issues of the contemporary world such as news from the TV or social media, so thenarrative is interspersed with many different things other than just the linear. Big controversies or memes can intervene in his storyline and serve to emphasize his oeuvre. His intention, however, is to take a common ground through such interventions. In this way, he believes that careful investigation and consideration without bias against a preconception can lead to new attitudes.

The trilogy 2012-2555, 2556, 2557 is a series of three videos, which are selected from four related performances and videos in a three-year production from 2012 to 2014. The year in which the artist made the artworks gives the work its title, but is expressed in the Buddhist Era (B.E.): 2555 for 2012, 2556 for 2013 and 2557 for 2014 respectively. In his naming concept, Korakrit plays with time through Buddhism and Christianity. A parallel between the Eastern culture and the Western is a central theme of the show –that is to say the artist’s reflections on globalization and the Internet.

2012-2555(2012) is a collection of Korakrit’s experiences and served as the starting point for his inspiration to make this trilogy as a collection of his memories in Thailand and the States. Those memories with Korakrit’s family, friends and at work his personal remarks on growing up in both cultures. The exhibition is also a reflection of his passion for denim and painting. He likes to document with a digital video recorder. His approach to the concept of painting is based on his syncretism whereas his interrogation without bias brings about new dialogue such as through the denim intervention. As both denim and the painting canvas are made from cotton, Korakrit deploys denim in the same way that other artists perceive the white canvas. This underlines an alternative way of understanding what art means from Korakrit’s perspective.

2556 (2013), the second video in the trilogy, questions what art is and his self-actualization. At the beginning, it quotes Silpa Bhirasri’s words on Facebook. Later the narrative presents his performance based on the controversial body painting performance video clip by Duangjai Jansaonoi from Thailand’s Got Talent and follows up with an interview by a renowned national television reporter with Chalermchai Kositpipat that explains what art should mean.

The final part of trilogy, 2557, is entitled Painting with History in a Room Filled with Men with Funny Names 2. Here Korakrit broke the binary opposition between the East and the West, including between fine art and street art or between the spiritual and worldly sides of religion. He casts doubt on the meaning of authentic experience and transcendent embellishment. The video is a voyage of popular culture and spiritual matter that takes the artist and his twin, Korapat, to Wat Rong Khun - known as the White Temple - in Chiang Rai. The way the artist narrates the story is rather like a music video and he also includes the previous year’s body-painting situation. This poses a critical question to the public rather than resolving it. By all accounts, the norm in Thailand has Buddhism as consciousness and the sexual industry as unconscionable conduct. Such opposites are juxtaposed in the conception of the painting which asks whether or not they should be amalgamated.

In addition to this trilogy, Korakrit exhibits his video work, Painting with History in a Room Filled with Men with Funny Names, which was produced between 2011 and 2013. The video situates itself in an imagined room between two rooms, one filled with the artist and his friends smoking cigarettes and discussing their lives, and the other a room of a YouTube playlist of mostly white male abstract painters; a room in which western abstract painting history is built upon. The beginning of this video is a conversation between the artist and his guidance counselor at his Christian all-boys school.

The exhibition 2012-2555, 2556, 2557 is organized by the Jim Thompson Art Center and runs from 1 April to 10 September 2016. The gallery is open from 9.00 to 20.00 (free admission).

For more information, contact us at 02.612.6741 or email at artcenter@jimthompsonhouse.com
FB: the Jim Thompson Art Center
Website: www.jimthomspdonartcenter.org

About the artist
Korakrit Arunanondchai was born in Bangkok in 1986. He attended the Bangkok Christian College and received his International Baccalaureate from the New International School of Thailand in 2005. He then went on to study at Rhode Island School of Design and earned his MFA at Columbia University. He has had several solo exhibitions. His first, in 2013, “Muen Kuey (It’s always the same)”was shown at CLEARING Gallery in Brussels and was followed by “Painting with History in a Room Filled with Men with Funny Names”at CLEARING Gallery in New York. Bill Brandy KC later took the show “Painting with History in a Room Filled with Men with Funny Names 2”to Kansas City. In 2014, he had four solo exhibitions in renowned museums and galleries: “Korakrit Arunanondchai”at MOMA PS1 in New York, “Letters to Chantri #1: The lady at the door/The Gift that keeps on giving (feat Boychild)”at The Mistake Room in Los Angeles, “2557 (Painting with History in a Room Filled with Men with Funny Names 2)” at Carlos/Ishikawa in London and lastly “Performance at Museum”at Museum of Modern Art in Warsaw. In 2015, Korakrit showed in Paris - “Painting with History in a Room Filled with People with Funny Names 3”at Palais de Tokyo –and in Beijing, “2558”at Ullens Center for Contemporary Art.

To date in 2016, he has had two solo shows. The first at S.M.A.K. in Ghent was entitled “Letters to Chantri #1: The lady at the door/The Gift that keeps on giving (feat Boychild)”. The second was “The fire is gone but we have the light: Rirkrit Tiravanija and Korakrit Arunanondchai”at Johnson Museum of Art in Ithaca.

Korakrit has also featured in many group shows. In 2012, the Sculpture Center in New York introduced his artwork as part of the show: “Double Life”while the Fisher Landau Center for Art in New York unveiled his “Columbia MFA Thesis Exhibition”. The Jim Thompson House in Bangkok showed his solo exhibition “Memonikos”in 2013. In the same year, he exhibited two artworks in New York: “Digital Expressionism”at Susan Geiss Company and “High Desert Test Sites”at Joshua Tree. In 2014, “Beware Wet Paint”was in two group shows at ICA in London and at Fondazione Sandretto Re Rebaudengo in Turin.